دانلود مقاله عرفان و تصوف 55 ص

دانلود مقاله عرفان و تصوف 55 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 64 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏عرفان‏ و تصوف
‏یکى‏ از علومى که در دامن فرهنگ اسلامى زاده شد و رشد یافت و تکامل پیدا کرد‏، ‏علم ‏عرفان‏ است.
‏درباره‏ عرفان از دو جنبه مى‏توان بحث و تحقیق کرد:یکى از جنبه اجتماعى و دیگر از ‏جنبه‏ فرهنگى.
‏عرفا‏ با سایر طبقات فرهنگى اسلامى از قبیل ‏مفسرین‏، ‏محدثین‏، ‏فقها‏، ‏متکلمین‏، ‏فلاسفه‏، ‏ادبا‏، ‏شعرا. . . یک تفاوت مهم دارند و آن اینکه ‏علاوه‏ بر اینکه یک طبقه فرهنگى هستند و علمى به نام عرفان به وجود آوردند و ‏دانشمندان‏ بزرگى در میان آنها ظهور کردند و کتب مهمى تالیف کردند‏، ‏یک فرقه اجتماعى ‏در‏ جهان اسلام به وجود آوردند با مختصاتى مخصوص به خود‏، ‏بر خلاف سایر طبقات فرهنگى ‏از‏ قبیل فقها و حکما و غیرهم که صرفا طبقه فرهنگى هستند و یک فرقه مجزا از دیگران ‏به‏ شمار نمى‏روند. اهل عرفان هرگاه با عنوان فرهنگى یاد شوند با عنوان‏ ‏‏«عرفا»‏ ‏و هر ‏گاه‏ با عنوان اجتماعى‏شان یاد شوند غالبا با عنوان‏ ‏‏«متصوفه‏»‏ ‏یاد مى‏شوند.
‏عرفا‏ و متصوفه هر چند یک انشعاب مذهبى در اسلام تلقى نمى‏شوند و خود نیز مدعى ‏چنین‏ انشعابى نیستند و در همه فرق و مذاهب اسلامى حضور دارند‏، ‏در عین حال یک گروه ‏وابسته‏ و به هم پیوسته اجتماعى هستند‏، ‏یک سلسله افکار و اندیشه‏ها و حتى آداب مخصوص
‏ ‏در‏ معاشرتها و لباس پوشیدن‏ها و احیانا آرایش سر و صورت و سکونت در خانقاهها و ‏غیره‏، ‏به‏ آنها به عنوان یک فرقه مخصوص مذهبى و اجتماعى رنگ مخصوص داده و مى‏دهد. و ‏البته‏ همواره(خصوصا در میان شیعه)عرفایى بوده و هستند که هیچ امتیاز ظاهرى با ‏دیگران‏ ندارند و در عین حال عمیقا اهل سیر و سلوک عرفانى مى‏باشند و در حقیقت عرفاى ‏حقیقى‏ این طبقه‏اند‏، ‏نه گروههایى که صدها آداب از خود اختراع کرده و بدعتها ایجاد ‏کرده‏‏‏اند‏.
‏ما‏ در این بحثهاى تاریخى به جنبه اجتماعى و فرقه‏اى و در حقیقت‏به ‏جنبه‏‏«‏تصوف‏‏»‏عرفان‏ کارى نداریم‏، ‏فقط از جنبه فرهنگى‏، ‏آنهم از نظر تسلسل تاریخى این ‏شاخه‏ فرهنگى وارد بحث مى‏شویم‏، ‏یعنى به عرفان به عنوان یک علم و یک شاخه از شاخه‏هاى ‏فرهنگ‏ اسلامى که در طول تاریخ اسلام جریانى متصل و بدون وقفه بوده است نظر داریم نه ‏به‏ عنوان یک روش و طریقه که فرقه‏اى اجتماعى پیرو آن هستند.
‏عرفان‏ به عنوان یک دستگاه علمى و فرهنگى داراى دو بخش است:‏ ‏بخش عملى و بخش نظرى.
‏بخش‏ عملى عبارت است از آن قسمت که روابط و وظایف انسان را با خودش و با جهان و ‏با‏ خدا بیان مى‏کند و توضیح مى‏دهد. عرفان در این بخش مانند اخلاق است‏، ‏یعنى ‏یک‏‏«‏علم‏‏»‏عملى‏ است‏با تفاوتى که بعدا اشاره خواهیم کرد. این بخش از عرفان علم‏«سیر و